Je regelt het heus wel in je eentje, maar sta je in je kracht en kan je ontspannen, of leef je (voornamelijk) in de overlevingsstand? Toen ik zelf ging scheiden heb ik het zelf gedaan, zonder programma of iets dergelijks. En dat is gelukt, maar wel een tijd vanuit overleven in plaats van leven. Hoe fijn zou het zijn als je hulp krijgt, niet alleen bent en het niet allemaal zelf hoeft te doen en uit te vinden? Omdat we werken in een groep heb je ook steun aan elkaar en zal je ervaren dat je niet de enige bent met jouw angsten, onzekerheden en andere dingen waar je tegenaan loopt. Straks blijf ik alleen over want, te oud, niet leuk genoeg etc. De kracht van de groep helpt je hierbij. Je bent niet de enige en je bent niet alleen.

Met het programma laat ik je zien dat het ook anders kan. Dat je voor jezelf kunt kiezen en dat dat het begin van het verwerken en helen is. Je hebt tijd nodig om tot jezelf te komen en te verwerken.